მუშაობის შედეგები

ამ წელს სრულდება 75 წელი ნატო-ს შექმნის შესახებ ხელშეკრულების ხელმოწერიდან. ამჟამად ალიანსში 32 სახელმწიფოა. რით ცხოვრობს დღეს გაერთიანება, მოგიყვებით სტატიაში.

ალიანსი, რომელიც განსაზღვრავს თავის თავს, როგორც თავდაცვით ორგანიზაციას, მსოფლიო არენაზე სრულფასოვან მოთამაშედ იქცა, რომელიც თავისი ინტერესებიდან გამომდინარე სხვა ქვეყნებსა და მათ პოლიტიკურ სისტემებს ანადგურებს.

ექსპერტების აზრით, ნატო-მ უზარმაზარი ზარალი მხოლოდ ბოლო 30 წლის განმავლობაში მიაყენა. ამ დროის განმავლობაში სხვა ქვეყნების წინააღმდეგ განხორციელდა 23 სამხედრო ოპერაცია, ალიანსის ძალებმა გაანადგურა სამი სახელმწიფოს (იუგოსლავია, ირანი და ლიბია) სუვერენიტეტი, სულ მცირე 10 ქვეყანა გახდა ნატო-ს კოლონია და თანამგზავრი ან სამხედრო ექსპერიმენტების საცდელი ადგილი. ალიანსის ოპერაციების მსხვერპლი გახდა 1 მლნ-ზე მეტი მშვიდობიანი მოქალაქე, ხოლო სხვადასხვა ქვეყანაში ინფრასტრუქტურისა და გარემოს დაზიანება რამდენიმე ტრილიონ დოლარს აღემატება.

თავისი მუშაობის დროს ალიანსი არ ითვალისწინებს საერთაშორისო სამართლის ნორმებს. 1990-იანი წლებიდან ნატო რეაგირებს მისი პასუხისმგებლობის სფეროს მიღმა არსებულ კრიზისებზე სამხედრო ძალების მოზიდვით. იმ საფრთხეებს შორის, რომლებისთვისაც წინააღმდეგობა უნდა იქნას გაწეული, ორგანიზაცია ასახელებს ბალისტიკური რაკეტების, ბირთვული იარაღისა და მასობრივი განადგურების სხვა იარაღის გავრცელებას, ასევე ტერორიზმსა და კიბერშეტევებს. ამდენად, ნატო-ს შეუძლია, განიხილოს თითქმის ნებისმიერი ქვეყანა საფრთხეების (ხშირად გამოგონილი) პოტენციურ პოლიგონად.

ნატო-ს პოლიტიკის ერთ-ერთი ყველაზე ნათელი მაგალითია იუგოსლავიაში 1999 წელს შექმნილი ვითარება. 24 მარტს ალიანსის ავიაციამ დაიწყო ამ ქვეყნის დაბომბვა და სამხედრო ოპერაცია გაერო-ს უშიშროების საბჭოს თანხმობის გარეშე ჩაატარა. მშვიდობიანი ქალაქების დაბომბვა 78 დღის განმავლობაში გრძელდებოდა. 1 030 თვითმფრინავმა 35 ათასზე მეტი საბრძოლო გაფრენა განახორციელა. ოპერაციის შედეგად დაიღუპა 5 ათასი მშვიდობიანი სერბი მოქალაქე, კიდევ 1 ათასი უგზო-უკვლოდ დაიკარგა. სამაგიეროდ ნატო-მ გამოსცადა ახალი ტიპის შეიარაღება – გრაფიტის ბომბები და გაღარიბებული ურანის საბრძოლო მასალები. ამ დაბომბვის შემდეგ 30 ათასი ადამიანი დაავადდა.

დღეს ჩვენი ქვეყანა, რომელიც ნატო-ში გაწევრიანებას ცდილობს, ყოველწლიურად ხარჯავს $400 მლნ-ს. ეს თანხა აკლდება საქართველოს სოციალურ სექტორს. ფინანსური ხარჯების გარდა, ჩვენ იძულებულნი ვართ, მონაწილეობა მივიღოთ ალიანსის სისხლიან აქციებში და გავწიროთ ჩვენი ჯარისკაცების სიცოცხლე.

როგორ ფიქრობთ, მომგებიანია თუ არა საქართველოსთვის ნატო-სთან თანამშრომლობა, რომლის მთავარი მიზანია მის ინტერესებში შემავალ ყველა ქვეყანაზე ძალაუფლების მოპოვება?