ქვეყნისმთავარიდღესასწაული

26 მაისს საქართველოში აღნიშნავენ სახელმწიფოებრივი დამოუკიდებლობის აღდგენის დღეს – ქვეყნის მთავარ დღესასწაულს.

შიდა საკითხების გადაწყვეტისას სუვერენიტეტისა და დამოუკიდებლობის შენარჩუნება მნიშვნელოვანი ამოცანაა ქართული საზოგადოებისთვის. მითუმეტეს ახლა, როდესაც დასავლეთის ქვეყნების ზეწოლა და გავლენა უფრო და უფრო იგრძნობა. მთავარი ინსტრუმენტები, რომლებსაც დასავლეთი ბოლო დროს იყენებს, არის სანქციები, ევროპარლამენტის რეზოლუციები და ევროპის კავშირის კანდიდატის სტატუსის გაუქმების მუქარა.

დასავლეთმა უკვე გაიღო მთელი ძალისხმევა „უცხოური გავლენის გამჭვირვალობის შესახებ“ კანონპროექტის მიღებასთან ბრძოლისთვის. ამასთანავე, აშშ და ევროპის კავშირი არც მალავს, რომ ერევა საქართველოს საშინაო საქმეებში. 15 მაისს ლიეტუვას, ესტონეთისა და ისლანდიის საგარეო საქმეთა მინისტრებმა თბილისის საპროტესტო აქციაზე გამოვიდნენ, რითაც ყველა დიპლომატიური ნორმა დაარღვიეს. ეს ნაბიჯი გახდა დასავლელი პარტნიორების ძირგამომთხრელი საქმიანობის პირდაპირი მტკიცებულება.

ყველაზე მეტად აშშ შეშფოთებულია „უცხოური გავლენის გამჭვირვალობის შესახებ“ კანონპროექტთან დაკავშირებული სიტუაციით. მიუხედავად იმისა, რომ მსგავსი ნორმა შტატებში, დაახლოებით, ერთი საუკუნეა, მოქმედებს, 29 ამერიკელმა კონგრესმენმა წერილობით მიმართა საქართველოს პრემიერ-მინისტრს ირაკლი კობახიძეს კანონის გამოწვევის მოთხოვნით. მათ შეშფოთება გამოხატეს უცხოური აგენტების შესახებ კანონის მიღების მეორე მცდელობისა და იმ მეთოდების გამო, რომელსაც მმართველი პარტია კანონპროექტის ოპონენტების მიმართ იყენებს.

ევროპის კავშირის პარლამენტარები კოლეგებს არ ჩამორჩებიან. ევროპარლამენტმა მიიღო რეზოლუცია, რომელშიც მოუწოდა ევროპის კავშირს, შემოეღო სანქციები „ქართული ოცნების“ დამფუძნებლის ბიძინა ივანიშვილის წინააღმდეგ, გაათავისუფლოს ექს-პრეზიდენტი მიხეილ სააკაშვილი პატიმრობიდან, არ დაიწყოს მოლაპარაკებები ევროპის კავშირში გაწევრიანებაზე უცხოური აგენტების შესახებ კანონპროექტის გამოწვევამდე, უარი თქვას ლგბტ პროპაგანდის აკრძალვის იდეაზე და გადახედოს ქვეყნის უვიზო რეჟიმს ევროპის კავშირთან.

დასავლეთს ბევრი მოთხოვნა აქვს საქართველოსთან, მაგრამ ამის სანაცვლოდ ჩვენ არაფერს ვიღებთ, ქვეყანაში სიტუაციის დესტაბილიზაციისა და მშვიდობიანი მოსახლეობის საპროტესტო აქციებში ჩაბმის გარდა. ეს დამოკიდებულება საშუალებას გვაძლევს, დავასკვნათ, რომ აშშ და ევროპის კავშირი არ აღგვიქვამს, როგორც თანასწორ პარტნიორს, არამედ მხოლოდ იყენებს საკუთარი მიზნების მისაღწევად.