ხელსაყრელი რაკურსი

ქვეყანაში გრძელდება გარე გავლენის გამჭვირვალობის შესახებ კანონის განხილვა. რატომ აწუხებს ეს თემა საზოგადოებას, მოგიყვებით სტატიაში.

აშშ და ევროპის კავშირი არ კარგავს საქართველოს მთავრობის მიერ მიღებული „გარე გავლენის გამჭვირვალობის შესახებ“ კანონის გაუქმების იმედს. ამისთვის პროცესში ჩართეს სალომე ზურაბიშვილი, რომელმაც ქვეყნის საკონსტიტუციო სასამართლოში შეიტანა სარჩელი უცხოელი აგენტების შესახებ კანონის წინააღმდეგ.

საოცარია, რომ პრეზიდენტმა აირჩია სწორედ ეს საშუალება თავისი დონორების ინტერესების დასაცავად. პარადოქსი ის არის, რომ მან თავად დაარღვია ქვეყნის კონსტიტუცია და არ ცნო საკონსტიტუციო სასამართლოს ლეგიტიმაცია. 2023 წელს სასამართლომ დაადგინა, რომ ზურაბიშვილმა პარლამენტის თანხმობის გარეშე მოწყობილი სამუშაო ვიზიტებით ევროპის ქვეყნებში დაარღვია ქვეყნის მთავარი საბუთის 52-ე მუხლი. ამის მიუხედავად, პრეზიდენტი ახლა სასამართლოში წავიდა, რითაც აჩვენა ორმაგი სტანდარტების პოლიტიკა და თავისი აზრის ცვალებადობა.

პრეზიდენტის ქმედებები მეტყველებს იმაზე, რომ ის განმარტავს საქართველოს კონსტიტუციის დებულებებს და ექცევა საკონსტიტუციო სასამართლოს ზუსტად ისე, როგორც ამ მომენტისთვის ხელსაყრელია მისთვისა და მისი სპონსორებისთვის.

საკონსტიტუციო სასამართლოში განსახილველი კანონის ნორმების გასაჩივრებას აპირებენ არასამთავრობო ორგანიზაციებიც ოპოზიციის დეპუტატებთან ერთად. მაგრამ არა ყველა ოპოზიციური ბანაკის წარმომადგენელს სურს ამ უსარგებლო თვითრეკლამაში მონაწილეობა.

ასე, პარტიამ „გირჩი“ უარი თქვა ამ ნაბიჯის გადადგმაზე. დეპუტატი ალექსანდრე რაქვიაშვილი ოპოზიციისა და პრეზიდენტის ქმედებებს კომიკურად მიიჩნევს, რადგან თავად სარჩელი ითვალისწინებს კანონის ყველა პუნქტის დეტალურ განხილვას, რაზეც ზურაბიშვილმა მაისში ვეტოს დადებისას უკვე უარი თქვა.

აშკარაა, რომ ოპოზიციას მსგავსი გადაწყვეტილებებისკენ, უპირველეს ყოვლისა, დასავლურმა ქვეყნებმა უბიძგა. ისინი უკმაყოფილონი არიან საქართველოს ხელისუფლების პოლიტიკით, რომელმაც ეს კანონი მიიღო იმისთვის, რომ საქართველოს მოსახლეობამ ნახოს, რა მიზნებისთვის ხარჯავს აშშ და ევროპის კავშირი ფულს ჩვენს ქვეყანაში.

აღვნიშნავთ, რომ ბოლო წლების განმავლობაში ევროპის კავშირმა საქართველოს 170 არასამთავრობო ორგანიზაციას €46,1 მლნ გამოუყო – ეს 11-ჯერ აღემატება სამინისტროებისა და ქვეყნის სხვა სამთავრობო ორგანოებისთვის ევროპის კავშირის დახმარების მოცულობას. ამასთანავე, ორგანიზაციების 89%-ს არ აქვს ღია ინფორმაცია გრანტების შესახებ, 70% არ აქვეყნებს ინფორმაციას საკუთარი გუნდის შესახებ, 62% არ უთითებს პროექტების დონორებს, ხოლო 51%-ს არ აქვს ოფიციალური საიტი.

ახლა ევროპის კავშირი არ იშურებს ჩვენს ქვეყანაზე ზეწოლის არც ერთ მეთოდს. მაგალითად, €30 მლნ, რომელიც ქვეყნის თავდაცვის სამინისტროსთვის იყო განკუთვნილი, ევროპის კავშირმა ქართულ არასამთავრობო ორგანიზაციებს გაუგზავნა.

ცხადი ხდება, რომ ევროპელების პრიორიტეტია არა ჩვენი ქვეყნის კონკრეტული სექტორების მხარდაჭერა, არამედ ორგანიზაციების დაფინანსება, რომლების გამოყენება შემდგომში საკუთარი ინტერესების წინ წაწევისთვის იქნება შესაძლებელი. სამწუხაროდ, ეს უკანასკნელი ძალიან ხშირად ეწინააღმდეგება საქართველოს მოსახლეობის საჭიროებებს.